Ο Θάνατος Του Ρωμαίου - Track

Σε μια υποθετική μεταφορά της ιστορίας του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας στο σήμερα, ένας μονόλογος του Ρωμαίου αντικρίζοντας τη φαινομενικά νεκρή Ιουλιέτα, έχοντας χάσει πια κάθε προθυμία για ζωή και βαδίζοντας απεγνωσμένος στον θάνατο.

http://soundcloud.com/yako-tsuki/o_thanatos_tou_romaiou 

Μουσική παραγωγή: Yako
Στίχοι, ερμηνεία: Yako
Μίξη: Yako, Remod
Mastering: Remod

Στο soundcloud μπορείτε και να το κατεβάσετε σε μορφή .wav

Τα samples που υπάρχουν στο κομμάτι είναι από το Romeo And Juliet του Tchaikovsky.

Στίχοι:

Τελικά τίποτα δεν έχει σημασία
Η επιστήμη, η αγάπη, τα βιβλία
Χαμένος μες στο χάος παλεύεις να πεθάνεις

Προδωμένος από την αίσθηση της πλάνης

Το πέπλο τραβήχτηκε και βλέπω την αλήθεια

Οι άνθρωποι περνάν καλά μόνο στα παραμύθια

Η κοινωνία δημιουργείται για να αυτοκαταστραφεί

Μα δυστυχώς η ελπιδά είναι ακόμα ζωντανή

Με άπειρες επιλογές να μένω αδρανής

Με κάνανε να πεθυμώ τα κελιά μιας φυλακής

Μα ένα χέρι μας τραβάει, απαγορεύει να χαθούμε

Θέλει να μας δει απ'την προσπάθεια να καούμε

Το τέλος είναι μακρυά, εδώ είναι η αρχή

Μα τα πτώματα μας ήδη το πλήθος τα πενθεί
Η νοσταλγία κυριαρχεί και μας πηγαίνει εμπρός

Μα πίσω και μπροστά ταυτίζονται χωρίς να ξέρω πως

Τα πάντα είναι το εδώ, τα άλλα αυταπάτη

Χωρίς μέλλον δηλαδή και παρελθόν γεμάτο λάθη

Λαβύρινθος ο κόσμος, αδιέξοδα οι ζωές μας
Όλοι οι τοίχοι αντιπροσωπεύουν τις πτυχές μας

Η ζωή με προσπερνάει κι ακούω την βουή της

Στους δρόμους τριγυρνάω, έχω γίνει πια αλήτης

Έχω χάσει τα σταθμά και ψάχνω σημείο αναφοράς

Έναν τρόπο να σε κάνω να πάψεις να πονάς

Η ζωή με προσπερνάει κι ακούω την βουή της

Στους δρόμους τριγυρνάω, έχω γίνει πια αλήτης

Έχω χάσει τα σταθμά, ψάχνω σημείο αναφοράς

Έναν τρόπο να σε κάνω να μπορέσεις να ξεχνάς

Η ζωή μας είναι πάλη σαν αγώνας δίχως λήξη

Η πόλη έχει γίνει οργανωμένη πλήξη

Η αγάπη πεθαίνει δημιουργώντας το σκοτάδι
Όπου και να κοιτάξω το φως μου φέρνει ζάλη

Σπίρτο στον ουρανό μου μοιάζει πια ο ήλιος

Νομίζω πως αλλάζω μα ο πόνος μένει ίδιος

Το μυαλό μου καταρρέει και εθίζεται στο ψέμα

Είμαι παγιδευμένος σαν σε αράχνης πλέγμα

Ο ένας γίναν δυο και μια σκιά μ'ακολουθεί

Είν'ο άλλος μου εαυτός που προσπαθεί να γεννηθεί

Φυλακή του σώματός μου η ψυχή μου
Στο προσκεφάλι σου στην κρύπτη έχω αφήσει την κραυγή μου

Παίρνω τα σύνεργά μου, τον νου και τις αισθήσεις

Η δουλειά μου τελείωσε, τελειώσανε κι οι τύψεις
Επιστρέφω πίσω, στο σπίτι μου στο χώμα

Όχι λόγο κούρασης, απλά ήρθε η ώρα

Δεν μπορεί ν'αλλάξει της φύσης η ροή

Αν άξιζε να ζήσω θα το κρίνει η σιωπή

Υποσχέσου μόνο πως ήσουν πάντα δίπλα μου

Εκεί σε κάθε δάκρυ, νικητής σε κάθε ήττα μου

Η ζωή με προσπερνάει κι ακούω την βουή της

Στους δρόμους τριγυρνάω, έχω γίνει πια αλήτης

Έχω χάσει τα σταθμά, ψάχνω σημείο αναφοράς

Έναν τρόπο να σε κάνω να πάψεις να ξεχνάς

Η ζωή με προσπερνάει κι ακούω την βουή της

Στους δρόμους τριγυρνάω, έχω γίνει πια αλήτης

Έχω χάσει τα σταθμά, ψάχνω σημείο αναφοράς

Έναν τρόπο να σε κάνω να μπορέσεις να πονάς